خیس میشم باتو هرشب زیر بارونی که نیست

دستتو محکم گرفتم توخیابونی که نیست

باشمو عاشق نباشم کار آسونی که نیست

عاشقت میشم دوباره عاشق اونی که نیست...

من خدایی با تو اینجا ازتو میسازم که نیست

باید هرشب روی رازی پرده بندازم که نیست

تومنو به بند کشیدی توی زندونی که نیست

عاشقت میشم دوباره عاشق اونی که نیست

عاشقت میشم دوباره عاشق اونیکه نیست....

اینهمه تصویر زیبا تو زمستونی که نیست

باجنون هرشب من جز تو مهمونی که نیست

نامه هامو پاره کردم وقتی میخونی که نیست

هرچی اینجا باتو ساختم خوب میدونی که نیست 

عاشقت میشم دوباره عاشق اونیکه نیست...

غرق میشم تو سیاهه موج موهایی که نیست

دورتو میگردم اینجا دور میدونی که نیست

تو یه روزی برمیگردی از خیابونی که نیست

عاشقم میشی دوباره عاشق اونی که نیست

عاشقت میشم دوباره عاشق اونی که نیست....

نفس:مهدی یراحی

این چه ازدحامی ست

در تو

وقتی که می روی 

شهر انگار 

خالی می شود ...

مرا ببوس

پیش از آنکه ،

آخرین قطره ی باران

بر زمین افتد

شاید با بوسه ی تو

باران

دوباره باریدنش را

از سر گیرد ...

هوا را ميبيني...؟

تكليفش با خودش معلوم نيست...

ميبارد

نميبارد

گرم است

سرد است

طوفان ميكند

ميسوزاند

درست مثلِ "تو"

يك ناپايداريه مطلق...

این صدای

پای تو نیست...!

این صدای قلب من است

که بدنبالت

کوچه های انتظار را...

زیر قدم های

خسته...!

برای خواب زمستانی بیدار میکند...

به ادامه مطلب برید

دلم، 

بدون تو غمگین و با تو افسرده ست

چه کرده ای؟

 که ز بود و نبودت آزرده ست !

قندان خانه را پر کردم از حرف هایت

تو که میدانی

من چای تلخ دوست ندارم

هوس فنجانی دیگر کرده ام

برای به یاد آوردن تو

باید

فراموشت کرد

برای رسیدن به تو

باید

از تو گذشت

این برگ‌های زرد 
به خاطر پاییز نیست 
که از شاخه می‌افتند 
قرار است تو از این کوچه بگذری 

و آن‌ها 
پیشی می‌گیرند از یکدیگر 
برای فرش کردن مسیرت.. 

گنجشک‌ها 
از روی عادت نمی‌خوانند، 
سرودی دسته‌جمعی را تمرین می‌کنند 
برای خوش‌آمد گفتن 
به تو.. 

باران برای تو می‌بارد 
و رنگین‌کمان 
– ایستاده بر پنجه‌ی پاهایش – 
سرک کشیده از پسِ کوه 
تا رسیدن تو را تماشا کند. 

نسیم هم مُدام
می‌رود و بازمی‌گردد
با رؤیای گذر از درز روسری
و دزدیدن عطر موهایت!
زمین و عقربه‌ی ساعت‌ها
برای تو می‌گردند
و من
به دورِ تو!

خدا " تـــو " را که می آفرید

 حواسش

 پرت آرزو های من بود.... !

 شدی همان آرزوی من ....!

باران باشد

تو باشی

یک خیابان بی انتها باشد

به دنیا میگویم

خداحافظ

«یغما گلرویی»

آنگاه که تو را از دست دادم،

هردومان بازنده شدیم

من ، چون که تو را بیش از همه دوست می داشتم

و تو

چون من آن بودم که تو را بیش از همه دوست می داشت

اما تو، بازنده تر از منی

چون من دیگری را دوست توانم داشت

آن گونه که تو را دوست می داشتم

اما هرگز یافت نخواهد شد

کسی که تو را چون من دوست بدارد

 ” زیادی ” دوستت داشتم !

میدانی اشتباه از کجاست ؟!

از تو نیست !

اشتباه از ” من ” است . . .

هر جا رنجیدم به رویت نیاوردم !

” لبخند ” زدم !

فکر کردی درد نداد ، ” محکم تر ” زدی  

پر میکشم از پنجره ی ِ خواب ِ تو تا تو 

هر شب منو دیدار ، در این پنجره با تو 

ازخستگی ِ روز همین خواب ِ پر از راز

کافیست مرا ، ای همه ی خواسته ها تو . . . 

دیشب منو تو بسته ی این خاک نبودیم 

من یکسره آتش ، همه ذرات هوا تو

بیدارم اگر دغدغه روز نمیکرد 

با آتشمان سوخته بودی همه را تو...

پژواک خودم بودم و خود را نشنیدم

ای هرچه صدا،هرچه صدا، هرچه صدا تو....

آزادگی و شیفتگی مرز ندارد

حتی شده ای از خودت آزاد و رها تو 

یا مرگ و یا شعبده بازان ِ سیاست ؟ 

دیگر نه و هرگز نه ، که یا مرگ که یا تو

وقتی همه جا از غزل من سخنی هست

یعنی همه جا تو ، همه جا تو ، همه جا تو . . . 

پاسخ بده از این همه مخلوق ، چرا من ؟!

تا شرح دهم از همه خلق چرا تو ...  

« محمد علی بهمنی »

تــــو را هر لحظه به خاطر می آورم

بی هیچ بهانه ای

شاید دوست داشتن همین باشد ....

گاه آدم، خود آدم، عشق است ....

بودنش عشق است ....

رفتن و نگاه کردنش عشق است ....

دست و قلبش عشق است ....

در تو عشق می جوشد، بی آنکه ردش را بشناسی ....

بی آنکه بدانی از کجا در تو پیدا شده، روییده ...

شاید نخواهی هم ....

شاید هم بخواهی و ندانی .نتوانی که بدانی ....

عشق ،گاهی همان یاد کمرنگ سلوچ است

و دست های به گِل آلوده ی تو که دیواری را سفید می کنند ....

بگذار مردم هرچه دلشان میخواهد بگویند

من فقط از تــــــــــــــــــــو می گویم . . . 

تـــو که می خندی

گوشه های لبت

به بهشت می رساند مرا

و ترانه قلبت دنیا را

به لبخندی آغشته می کند

که یک لحظه به دنیا می آید .…

بیشتر اوقات زنجیرهای درونی ؛

قویتر از زنجیرهایی هستند که از خارج  تو را مهار کرده اند . . . .