گفته بودم بی تو میمیرم ولی این بار
نه
گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار ..نه
هرچه گویی دوستت دارم،بجز تکرار نیست
خو نمیگیرم به این تکرارِ طوطی وار..نه
تا که پابندت شوم ازخویش میرانی مرا
دوست دارم همدمت باشم ولی سربار ...نه
دل فروشی میکنی گویا گمان کردی که باز
با غرورم میخرم آنرا در این بازار ...نه
قصد رفتن کرده ای تا باز هم گویم بمان
بار دیگر میکنم خواهش ولی اصرار ...نه
گه مرا پس میزنی ... گه باز پیشم میکشی
آنچه دستت داده ام نامش دل است... افسار نه
« استاد شهریار »
گاه آدم، خود آدم، عشق است ....
بودنش عشق است ....
رفتن و نگاه کردنش عشق است ....
دست و قلبش عشق است ....
در تو عشق می جوشد، بی آنکه ردش را بشناسی ....
بی آنکه بدانی از کجا در تو پیدا شده، روییده ...
شاید نخواهی هم ....
شاید هم بخواهی و ندانی .نتوانی که بدانی ....
عشق ،گاهی همان یاد کمرنگ سلوچ است
و دست های به گِل آلوده ی تو که دیواری را سفید می کنند ....
پاییز از حوالی حوصله ات که بگذرد
من زرد میشوم
و تا کفشهای رفتنت جفت میشود
غریب میشوم
و نیلوفرانه دوستت دارم
نه مثل مردمی که عشق را
از روی غریزه نشخوار میکنند
من درست مثل خودم
هنوز و همیشه
دوستت دارم ....
من روز خويش را با آفتاب روي تو
کز مشرق خيال دميده است
آغاز مي کنم
من با تو مي نويسم و مي خوانم
من با تو راه مي روم و حرف مي زنم
وز شوق اين محال
که دستم به دست توست
من جاي راه رفتن
پرواز مي کنم
بعضی از آدم ها
با رفتنشان درسی به ما می دهند
که اگر می ماندند، هرگز آن را نمی آموختیم !
انسان های بی هدف
چونی بی من؟
معجزه من پارت 9و10و11
دوستت دارم مثل...
از آدم بی خطا میترسم...
شمع ....
دو فنجان چای . . . 
دوست داشتن . . . 
دلنوشته های بسیار زیبا از حسین پناهی
برای دوست داشتن . . . 
جاودانگی ....
یه عاشق
شیرین باش ....
تو را ....